Onze lieve blauwe buggy gaat binnenkort voor het laatst met ons mee op vakantie.

Jezelf zijn als moeder. Ik vind dat nog best lastig.

Ik kijk dus al een tijdje geen nieuws meer. 'Vroeger' keek ik braaf iedere ochtend het ontbijt nieuws met onze vrolijke Jan de Hoop. We hebben zelfs na een nachtelijke vlucht bij thuiskomst het RTL nieuws gekeken, onder het genot van een biertje (Hertog Jan de Hoop). Maar sinds ik met 2 kinderen een ochtendspits draai heb ik de moed opgegeven. Inmiddels doe ik ook geen moeite meer om als de kinderen in bed liggen het nieuws te kijken.

Is het nu vier of drie jaar geleden? Die gedachte had ik de afgelopen dagen. De tijd verstrijkt, en ik ben niet zo goed met cijfers. Maar dat kleine hartje op mijn arm zit er al een tijdje. Inmiddels dus 4 jaar, maar dat moest ik wel even terug rekenen.

Daar zit je dan, met je peuter van bijna 3 bij de opticien. De oogtest week af en er moet verder gekeken worden. Kan gebeuren, geen man overboord. Er zijn zoveel mensen (en steeds meer kinderen) die een bril dragen. Na een paar testen komt er een uitslag en mag, nou ja moet, er een bril uitgezocht worden. Zo gezegd zo gedaan, een leuk brilletje, paar glazen er in. Niks meer aan doen. Denk je.

Mijn allereerste blog schreef ik uit mijn eigen ervaring. Deze blog werd gepubliceerd op de website Zozwanger. Ik kreeg er heel veel reacties op en uiteindelijk is deze blog 'de aanstichter' geweest van mijn hele schrijf-carriere. Daarom verdient hij een plekje op mijn blog.